به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، تقریبا 39 درصد از تمام آب‌های گرفته شده از رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و مخازن ایالات متحده برای خنک کردن نیروگاه‌های برق استفاده می‌شود. بخشی از این آب به شکل بخار آب از برج‌های خنک‌کننده بیرون می‌رود.

یک سیستم جدید ایجاد شده توسط محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) نشان داد که می‌توان این بخار را به آب آشامیدنی مناسب تبدیل کرد.

این سیستم توسط گروهی به سرپرستی دکتر "ماهر داماک" و "کریپا وارناسی" دانشیار این موسسه طراحی شده است. این سیستم، تغییری در فناوری شبکه مه، که شامل استفاده از شبکه توری‌های مشبک به صورت عمودی، برای جمع‌آوری قطرات آب از هوای مرطوب عبوری است.

قطرات جمع‌آوری شده به پایین سر می‌خورند و در پایین شبکه جمع می‌شوند.

یکی از مشکلات این شبکه‌ها این است که هوا به طور طبیعی تمایل به جابجایی در اطراف اشیا در مسیر خود دارد. مانند سیم‌هایی که شبکه را تشکیل می‌دهند و قطرات در شکاف بین این سیم‌ها می‌روند.

در نتیجه، بیشتر شبکه‌های مه فقط در حدود 1 تا 3 درصد قطره‌های حاصل را ذخیره می‌کنند.

در سیستم جدید MIT، شبکه با یک دستگاه پنجره‌مانند که هنوز هم حاوی سیم است، جایگزین شده است و هوای مرطوب قبل از عبور از این شبکه، در معرض یک پرتو یون قرار می‌گیرد. این کار باعث می‌شود قطرات آب موجود در هوا از لحاظ الکتریکی باردار شوند و روی سیم‌ها جاری می‌شوند. در نتیجه، درصد بسیار بالایی از آنها به مخزن رسیده و ذخیره می‌شوند.

در صورت استفاده از این سیستم در برج‌های خنک‌کننده نیروگاه‌ها، سیستم که به برق کمی هم نیاز دارد، آبی را که تاکنون هدر می‌رفت، جمع‌آوری خواهد کرد و می‌توان از آن به عنوان آب آشامیدنی استفاده کرد.

گفته می‌شود که این آب می‌تواند مجددا در کارخانه هم استفاده شود و اپراتورها قادر به صرفه‌جویی در هزینه خواهند بود.

علاوه بر این، در نیروگاه‌های ساحلی که از آب دریا برای خنک کردن استفاده می‌کنند، این فناوری می‌تواند جایگزین سایت‌های تصفیه آب رایج باشد.

دانشمندان تصور می‌کنند که اضافه کردن این سیستم به نیروگاه‌های موجود، حدود یک سوم هزینه ساخت یک سایت آب شیرین‌کن را در بر خواهد داشت و هزینه‌های عملیاتی به حدود یک پنجم کاهش خواهد یافت.

در واقع، "وارناسی" برآورد می‌کند که این سیستم طی دهه آینده ممکن است نیاز به حدود 70 درصد از تاسیسات آب شیرین‌کن را خنثی کند.

محققان در حال برنامه‌ریزی برای نصب یک نسخه آزمایشی کامل از این سیستم در برج خنک‌کننده کارخانه مرکزی MIT هستند.

اعتقاد بر این است که اگر این سیستم در یک نیروگاه معمولی 600 مگاوات به کار گرفته شود، می‌تواند سالانه 150 میلیون گالن(567.8 میلیون لیتر) آب جمع‌آوری کند که حدود 20 تا 30 درصد آبی است که در حال حاضر به شکل بخار از دست می‌رود.

این سیستم در حال حاضر توسط کمپانی Spinoff Infinite Cooling توسعه داده شده است و در مقاله‌ای که در مجله Science Advances منتشر شده، شرح داده شده است.